اشتهای خوانده شدن!

احمد راسخی لنگرودی نیمه‌های شب است. سکوت در این حوالی موج می‌زند. خواب از سرم پریده. در این جور مواقع پناه می‌آورم به کتابخانه. یعنی خودم را می‌رسانم به همین آثاری که برخی‌شان در سکوت نیمه‌های شب توسط نویسندگان شب‌بیدار نوشته شده‌اند. اگرچه نیمه شب است و همه جا دار سکوت، اما در اینجا چندان سکوتی من احساس نمی‌کنم. در میان انبوه کتاب‌ها هیاهویی برپاست. در این هیاهو گم می‌شوم. از هر ضلع و زاویه‌ای صدایی شنیده می‌شود.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها